نقد و بررسی بازی halo infinite
Halo یکی از مهمترین و پرطرفدارترین بازی های کابران ایکس باکس است. بازی Halo Infinite در هنگام عرضه توانست بازخورهای بسیار خوبی را کسب نموده و مخاطبان بیشماری به خود جذب نماید. این در حالی بود که اولین نمایش رسمی بازی، حواشی بسیاری را به دنبال داشت و نتوانسته بود بازخوردهای خوبی را کسب نماید.
این بازی شش سال پس از بازی عرضه Halo 5: Guardians در دسترس کاربران قرار گرفت و تمامی این کاربران معتقدند که این بازی ارزش این همه صبر را داشته است. آنها این بازی را یکی از بهترین هیولاهای ساخته شده می داند.
داستان این بازی پس از وقایع Halo 5: Guardians رخ می‌دهد و به قسمی ادامه آن است.
جایی که اتریاکس به همراه ارتش خود به UNSC Infinity حمله کرده و طی یک مبارزه، جدا از شکست دادن مسترچیف، اعضای UNSC را هم از بین می‌برد. این در حالی است که ۶ ماه بعد از این اتفاقات، یک خلبان با اسم رمز Echo-216 که در فضا گرفتار شده است، مسترچیف را پیدا و او را فعال می‌کند. حال این دو با کمک یکدیگر، به Zeta Halo رفته تا مسترچیف هوش مصنوعی جدید خود را که Weapon نام دارد، برداشته و علت نابودی بخشی از Zeta Halo را شناسایی کند ….
با ادامه نقد و بررسی بازی همراه ما باشید.
نقد و بررسی بازی
درواقع داستان با یک پیش‌زمینه از اتفاقاتی که رخ داده، آغاز و به مرور زمان همه چیز روشن می‌شود. داستان‌سرایی یکی از نقاط قوت هیلو اینفینیت به حساب می‌آید. اینکه چرا Banishedها قصد نابودی مسترچیف را دارند و اینکه واقعا چه اتفاقی برای کورتانا افتاده، از مهمترین سوالاتی هستند که داستان اینفینیت به‌خوبی به آن پاسخ می‌دهد. این در حالی است که اینفینیت شخصیت‌های منفی جدیدی نظیر Harbinger را معرفی می‌کند که خود آغازی برای اتفاقای بزرگ‌تر بوده و به‌خوبی پیش‌زمینه داستانی نسخه بعد را فراهم می‌کند.
شخصیت پردازی یکی دیگر از جنبه‌های موفقیت آمیز بخش داستانی اینفینیت است. البته که مشکلاتی هم دارد. در این نسخه شاهد تغییر شخصیتی مسترچیف باتوجه‌به اتفاقات رخ داده هستیم و ازطرفی وجود Weapon و شخصیت Echo-216 سبب شده تا داستان هیلو رنگ و بویی جدید به خود بگیرد. نوع تعامل Weapon و مسترچیف را می‌توان بهترین قسمت داستانی دانست و اضافه شدن Echo-216، همانند ادویه‌ای است که باعث خوشمزه‌تر شدن یک غذای دلچسب می‌شود.
تمامی این موارد درحالی است که شخصیت‌های منفی بازی آنطور که باید و شاید پرداخت مناسبی ندارند. درمیان سه شخصیت منفی اشِروم، هاربینجر و جِگا، هاربینجر شخصیت پردازی قابل قبولی داشته و به‌خوبی داستان بازی ازطریق وی گسترش پیدا می‌کند، اما دو کاراکتر دیگر مخصوصا اشروم به‌عنوان شخصیت شرور اصلی، آنطور که باید و شاید پرداخت مناسبی ندارند و ای کاش ۳۴۳ اینداستریز (Industries) بهتر به این موضوع می‌پرداخت تا داستان هیلو اینفینیت یکی از بی‌عیب و نقص‌ترین داستان‌هایی باشد که در سری هیلو شاهد بوده‌ایم.
تغییرات بازی
گیم‌پلی مهمترین جنبه‌ای است که در هیلو اینفینیت دستخوش تغییرات گسترده‌ای شده است. تمامی نسخه‌های قدیمی هیلو دارای گیم‌پلی‌ای کاملا خطی بودند و فعالیت‌های جانبی خاصی برای کاربران درنظر گرفته نشده بود. این در حالی است که در اینفینیت، شاهد المان‌های سندباکس و نقش‌آفرینی هستیم. Halo Infinite دارای ۱۴ مرحله داستانی است که بعضی از آنها ساختاری کاملا خطی داشته و بعضی دیگر در ساختاری سندباکس روایت می‌شوند. به‌عبارتی ۳۴۳ اینداستریز مراحل سندباکس بازی را به‌گونه‌ای طراحی کرده تا بازیکن بتواند درکنار پیشروی برای رسیدن به اهداف مأموریت مورد نظر، فعالیت‌های جانبی متفاوتی را هم انجام دهد.
در طراحی مراحل و محیط‌هایی بدین شکل، فعالیت‌های جانبی باید به‌گونه‌ای باشند تا بازیکن برای انجام آنها مجاب شود. به‌عبارتی اگر پاداشی که ارائه می‌دهند، درخور نباشد، آنطور که باید و شاید نمی‌توانند تأثیرگذار واقع شوند. فعالیت‌های جانبی هیلو اینفینیت شامل مواردی مثل فتح پایگاه‌های FOB، آزاد کردن نیروهای UNSC و ازبین‌بردن منابع بنشیدها می‌شود. بازیکنان با کامل کردن این موارد می‌توانند اسپارتان کور (Spartan Core) برای ارتقای مهارت‌های مسترچیف را کسب کنند.
درواقع با پیشروی در خط داستانی، مسترچیف به مهارت‌های جدیدی دست پیدا می‌کند و حال برای ارتقای آنها باید از اسپارتان کور استفاده کنید که با گشتوگذار در جهان بازی و انجام فعالیت‌های جانبی کسب می‌شود. بااین‌حال طراحی مهارت‌های مسترچیف می‌توانست درگیم‌پلی تاثیرگذارتر باشد. البته که این اتفاق به‌خاطر متفاوت بودن و هم‌خوان بودن مهارت Grapple Shot با محیط و جهان بازی است. تاثیر گذاری این ویژگی در مبارزات، گشتوگذار و پشت سر گذاشتن پلتفرمینگ‌ها سبب شده تا سایر مهارت‌های قابل استفاده مسترچیف آنطور که باید و شاید خودنمایی نکنند و بازیکن میل و رغبتی به استفاده از آنها نداشته باشد.
جذابیت بازی
مورد دیگری که به جذاب بودن انجام مأموریت‌های فرعی و سلاخی کردن بنشیدها کمک کرده، گان‌پلی بازی است. از گذشته تابه‌امروز، شاهد گان‌پلی خاص و ویژه‌ای برای سری هیلو بوده‌ایم که حال در اینفینیت، استودیو ۳۴۳ اینداستریز تاحدی این گان‌پلی را به سمت بازی‌های تیراندازی اول شخص مدرن برده است. همین مورد سبب شده تا استفاده از بعضی از سلاح‌ها در بازی حس و حال متفاوت‌تری را ارائه دهد. همچنین وجود وسایل نقلیه، موردی است که به متنوع بودن گیم‌پلی بازی و نحوه نبرد با دشمنان کمک کرده است.
از حیث هوش‌مصنوعی هم Halo Infinite تجربه‌ی خوبی را ارائه می‌دهد. با ورود به هر کمپ دشمنان یا در جریان پیشروی در مراحل، به‌خوبی نسبت به حملات شما واکنش نشان داده و اگر در بازی قادر به دزدیدن وسیله نقلیه از بنشیدها هستید، امکان دارد این اتفاق هم برای شما رخ داده و در محیط‌های شلوغ وسیله نقلیه‌تان را از شما بدزدند. از کمپین بازی که خارج شویم، بخش چندنفره هیلو اینفینیت با تمام سرگرم کننده و جذاب بودنش مشکلاتی دارد که سبب شده شاهد حالت آن‌چنان پاداش محوری نباشیم.
بخش چندنفره هیلو اینفینیت شامل مسابقات رنکد، Big Team Battle و Arena می‌شود. مسابقات Quick Match شامل نبردهای چهاربه‌چهار می‌شود و ازطرفی BTB، نبردهای ۱۲به۱۲ نفر را ارائه می‌دهد. هرکدام از این دو حالت، پلی فهرست مخصوص‌به خود را دارند که در نقشه‌های متفاوت و مجزا روایت می‌شوند. وجود گان‌پلی بسیار خوب هیلو اینفینیت نقش پررنگی را در سرگرم کننده بودن بخش چندنفره ایفا کرده‌اند. دراین‌میان بد نیست به‌طراحی بسیار خوب نقشه‌های بازی هم اشاره‌ای داشته باشیم که هرکدام تجربه‌ای کاملا متفاوت را ارائه می‌دهند.
حالت‌های چندنفره اینفینیت نه دارای کلاس‌بندی و Loudout هستند و اپراتور خاصی را شامل می‌شوند، بلکه تمامی بازیکنان در قالب یک اسپارتان قرار گرفته و بازی را با Loudout یکسانی آغاز می‌کنند. حال در نقشه بازی وسایل نقلیه (باتوجه به حالت و نقشه‌ای که بازی می‌کنید) آیتم‌ها و سلاح‌های مختلفی قرار گرفته که می‌توانید از آنها برای شکل و شمایل دادن به شیوه بازی کردن خود استفاده کنید. وجود مهارت‌ها باعث شده تا شخصیت شما تنها یک اسپارتان معمولی نباشد و بتواند کارهای مختلفی را در طول مسابقه انجام دهد. اشاره کنم که درتمامی نقشه‌های بازی، سلاح و آیتم‌های یکسانی قرار نگرفته تا کاربر تجربه‌ی یکنواختی را در هر نقشه تجربه نکند. سیستم مچ‌میکینگ بازی هم ساختار مناسبی داشته و بازیکنان به‌سرعت به سرورهای بازی وصل می‌شوند.
مشکل بازی
مشکل اصلی بخش چندنفره هیلو اینفینیت، سیستم XP است که درخارج از بازی در اختیار بازیکن قرار می‌گیرد. معمولا در بازی‌های تیراندازی رقابتی، میزان امتیاز کسب شده بازیکن در هر مسابقه، برای XP بتل‌پس یا سطح بازیکن لحاظ شده و پاداش عملکرد خوب خود را دریافت می‌کند. این در حالی است که در هیلو اینفینیت چه برنده باشید و چه بازنده، چه عملکرد خوبی داشته باشید و چه بدترین بازیکن تیم خود باشید، یک میزان XP را در خارج از بازی کسب خواهید کرد. همین مورد سبب شده تا فرقی میان بازیکنان با سطح مهارت بالا و بازیکنان معمولی نباشد.
بااین‌حال عملکرد بسیار خوب ۳۴۳ اینداستریز در طراحی نقشه‌ها، ساختار گیم‌پلی و گان‌پلی بازی سبب شده تا بخش چندنفره هیلو اینفینیت با تمام مشکلاتی که دارد، همچنان تجربه‌ای سرگرم کننده، هیجان‌انگیز و لذت بخش را دراختیار مخاطب قرار دهد و قرارگیری آن درکنار کمپین داستانی، چیزی است که باعث شده یک هیلو کاملا متفاوت را تجربه کنیم؛ محصولی که تیم سازنده در ارائه تغییرات دست به ریسک بزرگی زده است و حال شاهد نتیجه مثبت این ریسک پذیری سازنده هستیم.
بررسی بصری بازی
از نظر بصری، هیلو اینفینیت تجربه‌ی بسیار خوبی را ارائه می‌دهد. نوع نورپردازی‌ها، جزئیات محیطی و طراحی‌های صورت گرفته مواردی هستند که باعث جذابیت بصری بازی شده است. همچنین ۳۴۳ اینداستریز سعی کرده در بخش طراحی محیط و لباس مسترچیف، از نسخه‌هایی مثل Halo 2 الهام بگیرد و در این راه حسابی موفق عمل کرده است. نکته جالب Infinite، میان‌پرده‌های بازی است. این نسخه را می‌توان سینمایی‌ترین هیلویی دانست که تابه‌امروز عرضه شده و میان‌پرده‌های سینمایی بازی با طراحی منحصربه‌فرد خود حس و حال بسیار خوبی را ارائه می‌کنند.
بررسی طراحی بازی
از دیگر موارد بخش طراحی، می‌توان به طراحی بسیار خوب محیط‌های مختلف Zeta Halo و همچنین ۱۴ مرحله اصلی بازی اشاره کرد. در نسخه‌های پیشین، باس فایت چیزی نبود که کاربران بتوانند آن را یکی از المان‌های اصلی سری بدانند، اما در هیلو اینفینیت، شاهد باس‌های مختلفی هستیم. بعضی از آنها باس‌های داستانی بوده و بعضی دیگر در قالب اسپارتان کیلرهایی قرار گرفته‌اند که قصد شکار شما را دارند. اضافه شدن باس‌ها به این نسخه سبب شده تا بازیکن در قالب مسترچیف بیش‌ازپیش به چالش کشیده شود.
بررسی بعد فنی بازی
Halo Infinite از بُعد فنی هم تجربه‌ی خوبی را ارائه می‌دهد. بازی بدون باگ و افت فریم اجرا می‌شود، اما عملکرد بازی از حیث بهینه بودن می‌توانست روی کامپیوترهای شخصی بهتر باشد. بااین‌حال کاربران می‌توانند تجربه‌ای روان و با ثباتی را کسب کنند. موسیقی و صداگذاری یکی از اجزای جدا نشدنی سری هیلو است و اینفینیت هم از این نسخه مستثنا نیستو موسیقی‌های Halo Infinite حسابی هیجان‌انگیز و گوش‌نواز نواخته شده‌اند و درگوشه و کنار بازی، گوش شما را نوازش می‌کنند. جدا از خوب بودن صداگذاری شخصیت‌ها و مواردی مثل شلیک سلاح‌های بازی، نوع دیالوگ و صداگذاری دشمنان هم مورد جالبی است که در اینفینیت بیش‌ازپیش به آن پرداخته شده است.
بعضی وقت‌ها دشمنان با دیالوگ‌های خود از حضور مسترچیف در محیط ابراز ترس کرده و بعضی وقت‌ها او را مورد تمسخر قرار می‌دهند. درانتها، Halo Infinite با اینکه مشکلاتی در بخش شخصیت‌پردازی و حالت چندنفره خود دارد، اما در حالت کلی، تجربه‌ای بسیار غنی و سرگرم کننده را ارائه داده شروع کننده مسیری تازه برای مسترچیف و هم‌تیمی‌های او است. قطعا Halo Infinite ارزش چند سال انتظار را داشت.
